Met een eetstoornis op vakantie
Met een eetstoornis op vakantie is alles behalve makkelijk. Eind 2016 had ik van de een op andere dag besloten om naar Nieuw-Zeeland te gaan. Mijn eetstoornis & depressie hebben het een lange tijd onmogelijk gemaakt voor mij op alleen op vakantie te kunnen gaan. Na intensieve therapie durfde ik het aan en dacht ik stabiel genoeg te zijn. Het tegendeel was echter waar.
- Maar ondanks alles heb ik me nog nooit zo snel ergens thuis gevoeld als in Nieuw-Zeeland.
- Nog nooit maakte ik zo snel nieuwe vrienden, die ik tegenwoordig ook nog spreek en heb opgezocht!
- Nog nooit moest ik zo vaak uit mijn comfortzone stappen, voelde ik mij ongemakkelijk en tegelijk heel veilig en vertrouwd
En dat alles terwijl de ��������������������������������� nog steeds aanwezig was
Mijn eetstoornis speelde nog steeds een rol
Bij wateractiviteiten; kajakken, duiken, surfen. Bij het surfen viel het gelukkig mee, maar bij de andere twee had ik er wel meer moeite mee. Je bevind je in een groep met allemaal verschillende mensen en verschillende lichaamsvormen, maar mijn gedachtes zeggen alleen maar; je bent de dikste, anderen oordelen over je etc. Uiteindelijk heb ik wel alles gedaan, ondanks dat het me moeite koste en ik het lastig vond, maar ook hier leer ik van. Door deze uitdagingen aan te blijven gaan werd het uiteindelijk makkelijker en kon ik me er beter bij neerleggen.
Bij het mountainbiken en wandelen; Hierbij merkte ik dat mijn negatieve gedachtes en de tweestrijd in mijn hoofd over voeding, afvallen en de bewegingsdrang weer naar bovenkwamen. Deze gevoelens waren een stuk heftiger tijdens het mountainbiken dan bij het wandelen. Mijn hele lijf deed zeer, het was een rit van vier uur met een korte tussenstop en iedereen kon op zijn of haar eigen tempo fietsen. Hier wilde ik presteren. In mijn hoofd begonnen de gedachtes de overhand te nemen. Met name; weinig eten en veel bewegen zodat je afvalt, geen pauze en doorbijten. Pijn is fijn en goed. Aan het eind kun je trots zijn als je bij de hoofdgroep zit. Ik kwam dan ook dood moe aan bij ons huis in Wedderburn.
Tijdens de eetmomenten: met name bij het uiteten vond ik het heel erg lastig. Ik eet veganistisch omdat dit beter is voor mijn lichaam. Ik was vooral aangewezen op salades, maar wanneer er alleen pizza, hamburgers of andere producten waren die ik thuis nooit eet raakte ik lichtelijk in paniek. Hier spookten in het begin een hoop negatieve gedachtes rond in mijn hoofd. Hierin heb ik mezelf echt toe moeten spreken in gedachte, het positieve tegenover het negatieve. Het heeft wel geholpen, ook omdat ik afleiding had door verschillende gesprekken en niet alleen hoefde te eten.
Hoe ging ik hiermee om?
Elke keer wanneer zulke ‘nieuwe’ & uitdagende situaties zich voordeden, besloot ik niet te handelen naar de eetstoornisstem. Ik handelde zoals IK dat wilde. En ja dat ging soms fout, maar ik moest het nu echt alleen doen met lieve mensen om me heen die me volledig accepteerden. Zonder oordeel hielpen ze mij er doorheen wanneer ze zagen dat ik het lastig had en die vorm van vriendschap heb ik mijn hele eetstoornis periode nauwelijks gevoeld. En daar ben ik mijn lieve vriendinnen nog steeds dankbaar voor.
Hulp nodig bij het verbeteren van je relatie met eten?
Heb je al meerdere pogingen gedaan, maar heb je nog steeds niet die fijne relatie met eten wat je zo graag wilt? Of vind je het lastig om zelf met de tips uit dit artikel aan de slag te gaan?
Ik kom graag met je in gesprek tijdens een gratis sparringsessie. Tijdens deze online sessie luister ik naar jouw verhaal en geef ik je persoonlijke tips. Zo kan je zelf de volgende stap zetten naar een fijne en gezonde relatie met voeding. En weet je ook wat voor jou als vrouw een gezond eetpatroon is. Want dit is ook voor jou haalbaar!
Via onderstaande knop kan je een moment kiezen die jou het beste uitkomt en je lekker op je veilige plek kunt blijven zitten met een warme kop thee!