Depressie: Mijn behandeling in het U-Center

In mijn vorige blog; Mijn depressie en ik. Heb je kunnen lezen dat ik in New York (2017) erachter kwam dat mijn depressie aan het toenemen was. Hulp vragen? Dat deed ik pas een half jaar later. Op dat moment was de depressie zo erg dat ik niets meer kon. Alle dagelijkse activiteiten zoals, tandenpoetsen, aankleden en opstaan uit bed lukte nauwelijks. De anorect met  bewegingsdrang legde merendeel van de dag niet meer meters af dan de afstand tussen bed en bank.

Eind 2018 kon ik terecht bij het U-Center. Zij waren de enige en mijn laatste hoop op het krijgen van de juiste behandeling. Ik wilde deze leegte, donkere gedachtes en somberheid niet meer. Gedurende 7 weken zou ik intern worden opgenomen en een intensief traject ingaan. Voor mij waren deze zeven weken confronterend, leerzaam en waardevol. Moeilijk om emoties toe te laten, te voelen en te accepteren. Weinig contact met thuis en nauwelijks behoefte aan social media,  echt even terug naar mezelf. Leren stil te staan in het nu. Nadenken over wat ik wilde bereiken de komende zeven weken.  Wat ik heb geleerd en jou wil meegeven lees je in dit blog. Je kunt een depressie overwinnen, ook al lijkt het en voelt het op dit moment uitzichtloos. Hou hoop, zoek een goede psycholoog of instelling en vraag je omgeving jouw hierbij te helpen. 

U-Center

De reden waarom ik bij het U-Center in behandeling ben gegaan was vanwege mijn ernstige depressie, mijn eetstoornis en zelfbeeld. Daarnaast wilde ik ook beter leren om mijn grenzen aan te kunnen geven, minder perfectionistisch zijn en mijn gevoelens erkennen. Deze handelingen, het niet goed kunnen uiten en mezelf niet serieus nemen zijn mijn overlevingsmechanismen geweest, van kleins af aan. Wat ik mijzelf heb aangeleerd om sterk te zijn, bleek niet meer voor me te werken. Ik was er eindelijk klaar voor om hier iets aan te veranderen. Om nieuw gedrag aan te leren en op een gezonde manier met gebeurtenissen om te gaan. Terwijl ik er klaar voor was vond ik het tegelijk ook doodeng. Ik had nog geen idee wat mij te wachten stond, hoe mijn dagen er 7 weken lang uit gingen zien en welke therapieën ik zou krijgen. Mijn veilige bubbel ging ik verlaten en inruilen voor iets voor ik totaal geen controle over had.

In de auto op weg naar de kliniek was de therapie al begonnen. De eerste uitdaging was ik al aangegaan en de eerste stap gezet. Ik zat in de auto, zenuwachtig, geen controle en voelde gelijk hoe ongemakkelijk het was en nog steeds is, om jezelf over te geven. Om los te laten en te vertrouwen op het onbekende.

Hoe zag mijn behandeling eruit?

Bij het U-Center ben ik 7 dagen in de week aan de slag gegaan met het veranderen van mijn patronen en het continue opnieuw aangaan van uitdagingen. Zo ver uit mijn comfortzone was ik nooit geweest en durfde ik ook nooit. Ik wilde mijn ´veilige´ bubbel, wereld niet veranderen maar ik wist ook dat dit nodig was om te kunnen herstellen. Om weer opnieuw te leren leven, want ik had geen idee meer hoe je dat deed.

De eerst twee weken vond ik daarom zwaar, lood zwaar zelfs, ongemakkelijk en wist me geen houding te geven. In sommige oefeningen sloeg ik compleet dicht. Het was voor mij de omgekeerde wereld. Ik kon niet meer de hele dag in bed blijven liggen of me afsluiten van iedereen. Nee, na 8 maanden had ik ineens een dagstructuur, verplichtingen en omringd met anderen, veel prikkels en geluiden. Ik had veel intensieve gesprekken en therapieën, 3 maaltijden per dag en was nog steeds erg depressief. De eerste week was ik doodop, niet alleen mentaal maar ik voelde en merkte het met alles. s’ Avonds viel ik voor het eerst in een lange tijd in een keer in slaap en sliep ik die nacht 4 uur. Voor mij een hele overwinning!

Vanaf drieënhalve week ging het steeds een beetje beter. Stap voor stap ging ik vooruit. Ik keek er naar uit om even te gaan sporten of een heerlijke wandeling door het bos te maken. Om iets met de groepsgenoten te ondernemen zoals pingpong of een spelletje.Ik voelde me niet meer alleen en merkte dat ik het zelfs weer fijn begon te vinden om onder de mensen te zijn.

Omdat de behandeling mij zoveel energie koste viel ik wat af in gewicht en moest ik twee keer per week wegen bij de arts. Aangezien ik dat al een paar jaar niet meer had gedaan, had ik hier heel veel moeite mee. De cijfers bleven in mijn hoofd hangen en tijdens de maaltijden besefte ik dat de eetstoornis weer meer naar voren kwam dan normaal. Ik besefte dat dit voor mij nog steeds een trigger was en het meer met me deed dan ik zou willen. Nu moest ik zowel tegen mijn depressie vechten als de eetstoornis, die het aankomen wilde tegengaan. Gelukkig kon ik hier met de arts goede afspraken over maken. Achteraf kan ik zeggen dat het juist goed is geweest, het wekelijks wegen. Ik werd geconfronteerd met mijn eigen gedachten en kreeg het bewijs dat deze niet klopte, ook al wist ik dat rationeel wel een bevestiging gaf toch meer rust.

De laatste weken was ik vooral bezig  met het zoeken van een passende vervolgbehandeling, wat ik niet makkelijk vond.  Ik werd overal afgewezen omdat ik niet aan de BMI-eis voldeed. Na een lange zoektocht ben ik uitgekomen bij een zelfstandige psycholoog in Apeldoorn, FFNodig. Hier kon ik vrijwel direct aan de slag als mijn behandeling bij het U-Center was afgerond.

Wat heb ik geleerd?

Al met al heb tijdens mijn intensieve behandeling van 7 weken een hoop geleerd,  veel handvatten en tips gekregen en dingen gedaan waarvan ik niet wist dat ik dat kon. Ik heb fijne mensen om me heen gehad, die ik dankbaar ben en waarvan sommige echte vrienden zijn geworden.

Het belangrijkste wat ik heb geleerd en nu eindelijk kan accepteren, wat ik ook aan jou wil meegeven: je kunt er niks aan doen. Het is mij en jou overkomen, we hebben er niet voor gekozen om depressief te zijn of een eetstoornis te hebben. Je hebt niet gekozen voor jouw psychische klachten en/of problemen. je hebt jezelf beschermd en gehandeld waarvan je dacht dat het de juiste manier was. Ik weet nu dat ik niet mijn eetstoornis en depressie ben. Zij definiëren mij niet als persoon. De persoon die ik wil zijn, wil ontdekken en ontwikkelen is mijn gezonde ik. Haar accepteren, omarmen en liefhebben is en blijft een uitdaging. Ik blijf nieuwe dingen leren over mezelf, ik blijf groeien en bijleren zodat ik ook jou de juiste begeleiding kan bieden. Zodat ook jij weer kunt genieten van het leven. Wat geloof me het wordt uiteindelijk beter en minder zwaar en negatief.

Wil je samen eens kijken naar wat jij nu nodig hebt om de volgende stap te zetten?

Heb je al meerdere pogingen gedaan, maar heb je nog steeds niet het resultaat behaald dat je zou willen of die fijne relatie met eten wat je zo graag wilt? Wil je daar nu voor eens en altijd verandering in die blijvend is en waarbij je alsnog kunt genieten van heerlijke recepten en etentjes?

Dan kom ik graag met je in gesprek tijdens een gratis sparringsessie. Tijdens deze online sessie luister ik naar jouw verhaal en geef ik je persoonlijke tips. Zo kan je zelf de volgende stap zetten naar een fijne en gezonde relatie met jezelf en voeding. Want dit is ook voor jou haalbaar!

Via onderstaande knop kan je een moment kiezen die jou het beste uitkomt en je lekker op je veilige plek kunt blijven zitten met een warme kop thee!